Zespół pedagogów

Ćwiczenia słuchowe . Cd.

Ćwiczenie 1.

Posłuchaj i ułóż słowa z pierwszych głosek usłyszanych słów.

Las-oko-kot (lok)

Noc-osa-sok (nos)

Bat-ósmy- rak (bór)

Kara-okno-zęby-apel(koza)

Fotel-opera-kasa-aster(foka)

Lale,ekran-kino-igła(leki)

Kotek-agrest-szelki-Ewa-len(kaszel)

Pasek-ósma-łóżko-korek-agawa(półka)

Bubel-Egipt-rózga-Edek-tupet(beret)

Ćwiczenie 2.

Posłuchaj I ułóż wyrazy z ostatnich głosek podanych słów.

Lep-oko-but (pot)

Kok-okno-woń (koń)

Dom-ćmy-kosz(mysz)

Pan-proso-koc-puzzle (noce)

Lek-motor-słowo-stolik (krok)

Lis-bilet-guru-stół (stół)

Zajęcia grupowe ,,Techniki uczenia się”

Ćwiczenie 1.

Cel: koncentracja uwagi, ćwiczenie bezpośredniej pamięci słuchowej.

Polecenie.

1. W górnym prawym rogu kartki napisz słowo stół.
2. Kratkę niżej wpisz zdrobnienie słowa głowa.
3. Obok  z lewej strony napisz słowo paluszek.
4. Na dole kartki w kolumnie pod słowem paluszek napisz słowo makówka.
5. Po prawej stronie słowa makówka napisz rym do tego słowa.
6. Nad dwoma napisanymi wyrazami dopisz wyrazy pokrewne.
7. Między nimi wpisz przymiotnik od wyrazu nuda.
8. Z lewej strony w dolnym rogu napisz swoje imię itd.

Ćwiczenie 2.

Cel Ćwiczenie pamięci wzrokowej. Koncentracji uwagi.

A. Zapamiętaj kształt figur i ich położenie( ekspozycja ok. 15 sekund). Narysuj figury z pamięci. Ile razy potrzebujesz ponownego przypomina aby dokładnie zapamiętać i narysować obraz?

B. Zapamiętaj położenie, kształt i kolor figur ( ekspozycja ok. 15 sekund). Narysuj figury z pamięci. Ile razy potrzebujesz ponownego przypomina aby dokładnie zapamiętać i narysować obraz?

Ćwiczenia słuchowe . Cd.

Ćwiczenie 1

Jakie imię ukryło się w wyrazie?

Alabaster, janczar, kajaki, kubatura, ewakuacja, elastyczność

Wanna, butelka, fasola, wigor, zegarek, parada, potomek, kaszmirek

Kolano, balast, skubać, pasiaki, oblizać, deklaracja, makulatura, itd

Ćwiczenie 2.

Ile głosek a słyszysz w wyrazie?

Tatarak, kaski, parkan, parasolka, kwadratowa, awangarda, adaptacja

Ile głosek o słyszysz w  wyrazie?

Okolica, podbródek, most, pokora, pobojowisko, wodoodporność

Ile głosek e słyszysz w wyrazie?

Morele, Tereska, ubezpieczenie, wełna, mierzenie, elektrownie, lokomotywa itd.

Ćwiczenie 3.

Podziel wyraz na sylaby . Przestaw sylaby w wyrazie. Jaki wyraz powstał?

Lipa, tatar, loki, bary, kabel, skała, tarka, dzieło, skala, słoma, kapral,

Sztaba, lego, nora, jedzie, szelka, draka, wasal, kapar itd.

Ćwiczenia słuchowe. Cd.

Ćw1.

Jaki wyraz powstanie gdy zamienisz w nim głoski?

Los- l na k, kot- t na c, koza- z na r,

Tacka- c na cz, targa- g na k, gram- m na t

zebra- z na ż, murek- m na n, teczka- t na b itp.

Ćw. 2.

Jaki wyraz powstanie gdy opuścisz głoskę?

trasa, progi, szkoła, gość, brama, liść, barka

czeka, bazar, metal, parkan, list, torf

plan, bank, klasa, słowa, który, brudzić

Ćw. 3.

Jaki wyraz powstanie gdy opuścisz sylabę.

Rolada, rumaki, maszyna, pokora, figura

Laska, kotlet, korale, grabie, parasol

Kogutek, motyle, języki, prawica, kobyła

Dysleksja

Ćwiczenia słuchowe dla uczniów z fonologicznym modelem dysleksji czyli w skrócie mówiąc dla dzieci mających niewystarczające zdolności przetwarzania fonologicznego niewspółmierne do wieku i innych zdolności poznawczych.

Ćw.1

Wymów sylabę. Która jest taka sama w obu wyrazach:

Kino-kilof, ryba-ryki, figa-fikus

Telefon- bolero, parapet-cerata, telewizor-molekuła

Maki- boki, tama-zima, kary-sery itp.

Ćw.2

Wysłuchaj i wypowiedz sylaby różnicujące wyrazy.

Malina- dolina, kolory-walory, kotki-maki, tablica-kaplica itp.

Ćw.3

Wysłuchaj i wypowiedz sylaby różnicujące wyrazy na końcu.

Lalunie- lalusia, telefon-telewidz, parapet-parasol, falochron-falowiec itp

Ćw.4

Którymi sylabami różnią się wysłuchane przez ciebie dwa wyrazy.

Batony-banany, kożuszek-koniuszek, stoliczek- stojaczek

Kolory

kotary, granica-grasica, metylowy-medalowy itp.

GRAFOMOTORYKA

W dobie komputerów, smartfonów i tabletów, które stały się główną rozrywką dzieci XXI wieku, coraz więcej z nich ma trudności grafomotoryczne, wpływające na jakość graficzną pisma a co za tym idzie także jego czytelność. Może to wynikać z braku ćwiczeń mięśni dłoni i nadgarstka.

Aby usprawniać funkcje odpowiedzialne za tę sferę nie wystarczy tylko jak najwięcej przepisywać, lecz wspierać ten proces od podstaw, m.in poprzez ćwiczenia tzw. motoryki małej. W większości polegają one na dobrej zabawie i ciekawym spędzaniu wolnego czasu, także wspólnie lub są czynnościami, które można wykonywać przy okazji, nawet podczas oglądania telewizji.

Poniżej kilka przykładów:

1. Gniecenie piłeczki
2. Zgniatanie papieru w kulkę jedną ręką
3. Nawlekanie koralików
4. Origami
5. Granie w bierki
6. Zbieranie drobnych elementów chwytem pęsetkowym
7. Odkręcanie i zakręcenie nakrętek od butelek
8. Gniecenie butelek plastikowych
9. Spinanie kartek zszywaczem
10.  Ostrzenie kredek temperówką
11.  Lepienie z plasteliny lub modeliny
12.  Kreślenie kredą na tablicy różnych kształtów
13.  Rysowanie na pisaku
14.  Malowanie pędzlem i farbami
15.  Wydzieranie z papieru kolorowego i tworzenie wyklejanek
16.  Obrysowywanie szablonów
17.  Wypełnianie konturów kolorem za pomocą równoległych kresek poziomych lub pionowych
18.  Szkicowanie ołówkiem lub cienkopisem
19.  Kalkowanie, kolorowanie
20.  Łączenie kropek w kształty
21.  Rozcinanie nożyczkami papieru wzdłuż nakreślonych linii prostych, ukośnych i falistych
22.  Kreślenie fali, spirali, szlaczków, figur geometrycznych
23.  Wykonywanie gobelinów
24.  Wiązanie i rozwiązywanie węzełków
25. Zabawy spinaczami do bielizny
26.  Pogrubianie konturów
27. Robienia stempelków z ziemniaka

STADIUM OPERACJI FORMALNYCH (11-15 LAT I WYŻEJ) CD…

Początek wieku nastoletniego, jest według Piageta, rozpoczęciem ostatniego stadium, w którym człowiek ostatecznie uwalnia swoje rozumowanie od doświadczenia i zyskuje umiejętność rozwiązywania wszystkich klas problemów (w tym hipotetycznych i słowno-pojęciowych!). Najważniejsze struktury rozwijające się w tym okresie to rozumowanie hipotetyczno-dedukcyjne (“od ogółu do szczegółu”, gdzie “ogół”, czyli przesłanki, stanowią niezweryfikowane jeszcze hipotezy) oraz rozumowanie naukowo-indukcyjne, pozwalające na tworzenie uogólnień. Oprócz tego, warto wspomnieć także o prawdopodobieństwie i proporcjach, których rozumienie w tym okresie także ulega znaczącej poprawie.

ŹRÓDŁA:

• Wadsworth, B. (1998). Teoria Piageta: poznawczy i emocjonalny rozwój dziecka. Warszawa: WSiP.

Jeżeli po mimo  systematycznej pracy, wcześniej występowały u dziecka trudności z opanowaniem materiału na lekcjach matematyki  i nadal się utrzymują można rozpatrywać trudności o podłożu dyskalkuli.

Kryteria diagnozy dyskalkuli wg ICD-10

Dyskalkulia(,, izolowana’’) F81.2

1. Wynik uzyskany w standardowym teście arytmetycznym jest co najmniej dwa błędy standardowe przewidywania poniżej poziomu oczekiwanego na podstawie kalendarzowego wieku i ogólnej inteligencji dziecka.
2. Wynik testów dokładności rozumienia czytania oraz analizy dźwiękowo- literowej pozostają w granicach prawidłowego.
3. Brak wywiadu wskazującego na istotne trudności czytania i analizy dźwiękowo- literowej.
4. Doświadczenia szkolne pozostają w oczekiwanym obszarze przeciętnym( tzw. W doświadczeniach edukacyjnych nie było skrajnego niedostosowania).
5. Trudności arytmetyczne występowały od wczesnych etapów uczenia się arytmetyki.
6. Zaburzenie(…) istotnie zaburza osiągnięcia szkolne lub czynności codziennego życia, które wymagają umiejętności arytmetycznych.
7. Najczęściej stosowane przesłanki wykluczenia: IQ poniżej 70

Mieszane zaburzenie umiejętności szkolnych F81.3

Kategoria diagnostyczna, w obrębie, której zarówno umiejętności arytmetyczne jak i umiejętności czytania(…) są istotnie upośledzone, lecz którego nie można w zasadny sposób wyjaśnić w kategoriach ogólnego upośledzenia umysłowego ani nieodpowiedniego nauczania.

F81.0+F81.2=F81.3

Źródło: ICD-10(1997) Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD10.Badawcze kryteria diagnostyczne. Kraków-Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne: Vesalius

Różnie bywa z ortografią –

Co napisać, jak i gdzie?

Jedni wiedzą i potrafią, za to inni jakoś nie.”

Podstawowe ćwiczenia ortograficzne

Uczenie się poprawnej pisowni to żmudna praca. Nie ma innej drogi do przezwyciężenia trudności w pisaniu niż systematyczne ćwiczenia. Tak jak zresztą w każdej dziedzinie, w której chcemy osiągnąć sukces i nabyć jakąś sprawność. W pokonywaniu problemów w poprawnym pisaniu pod względem ortograficznym możemy wykorzystać:

1. Przepisywanie

Przepisując tekst należy zwracać uwagę na zawarty w przepisywanym tekście problem ortograficzny.  Nie może to polegać na mechanicznej pracy. Przepisywaniu musi towarzyszyć zastanowienie się. W ten sposób wzbudzamy czujność ortograficzną oraz wyrabiamy spostrzegawczość ortograficzną.

2. Pisanie z pamięci

Po przeczytaniu i dokonaniu analizy trudności ortograficznych (odwołanie się do zasad pisowni, sprawdzenie w słowniku ortograficznym) dziecko obserwuje i zapamiętuje graficzny obraz wyrazu lub zdania, pisze zapamiętany tekst bez posługiwania się wzorem. Następnie sprawdza poprawność dokonanego zapisu, porównuje z wzorem i samodzielnie dokonuje poprawek.

3. Pisanie ze słuchu

Jest to ćwiczenie najtrudniejsze, gdyż dziecko przed zapisaniem tekstu nie widzi obrazów graficznych wyrazów. 
Rodzic czyta dziecku tekst na głos. Następnie czyta zdanie (jeśli jest długie, dzieli na części) i wspólnie z dzieckiem omawia pisownię wyrazów, które mogą sprawić trudność. Jeszcze raz czyta zdanie, a dziecko je zapisuje. Na koniec następuje sprawdzenie tekstu, omówienie błędów i utrwalenie poprawnej pisowni wyrazów błędnie napisanych.

POWODZENIA!   

Śpiewające organy

O ZDROWYM STYLU ŻYCIA, NABIERANIU ODPORNOŚCI, PROFILAKTYCE. CIEKAWA KAMPANIA PROZDROWOTNA Z ROKU 2015, WARTA PRZYPOMNIENIA W DOBIE EPIDEMII.

WSTĘP:

Profilaktyczna kampania prozdrowotna pt. „Jak działa zdrowy człowiek”, realizowana przez Ministerstwo Zdrowia, prowadzona była na przełomie września i października 2015 roku i zbiegła się z wprowadzeniem ustawy o zdrowiu publicznym z 11 września 2015 roku (data ogłoszenia 18 listopada 2019r.). Miała ona na celu zachęcać do zdrowego, aktywnego trybu życia, a także pomóc znaleźć odpowiedź na kilka kluczowych pytań, dotyczących zdrowego funkcjonowania, w tym to najważniejsze tj.: Czy wiemy jak duży wpływ na nasze zdrowie mamy my sami? Akcja promowała zarówno zdrowy sposób odżywiania się, aktywność fizyczną, unikanie nadużywania alkoholu oraz palenia tytoniu. Jej założeniem była promocja postawy zakładającej szacunek dla siebie samego, swojego ciała i otoczenia, w którym żyjemy.

W odróżnieniu od wielu tego typu kampanii społecznych realizowanych w Polsce miała ona w dużej mierze wydźwięk pozytywny a nawet humorystyczny. Jej twórcy wyszli z założenia, że samym straszeniem, zakazami i nakazami nie osiągnie się pożądanego efektu w postaci aktywizacji zachowań prozdrowotnych i unikania niezdrowego trybu życia.  

W pierwszej części kampanii wydana została książka pt. „Zdrowy Apetyt” oraz publikacje w tygodniku „Twoje Zdrowie”, ponadto rozpowszechniane były plakaty. Druga część to artykuły prezentujące czynniki wpływające negatywnie na zdrowie, dane i statystyki, dotyczące kondycji zdrowotnej polskiego społeczeństwa, a także około dwuminutowy filmik zatytułowany „Śpiewające organy”. Występują w nim upersonifikowane, wykonane z filcu ludzkie organy, śpiewające o swoich pragnieniach i rozterkach. Kluczową postacią jest „Mózg, który opowiada o swym beztroskim życiu, chęci do folgowania sobie w różnoraki sposób bez zwracania uwagi na swych pozostałych „kolegów”, tj. „Pana Wątrobę”, „Serce”, „Jelito” i „Płuca”. Ci natomiast w humorystyczny sposób użalają się nad sobą z powodu dostarczanych im licznych szkodliwych substancji oraz ciężkiej pracy nad utrzymaniem organizmu w formie. Gdy do głosu dochodzi serce na moment zamilka (przestaje bić), by po chwili wrócić ze słowami: ” …Było blisko ale wszystko jeszcze możemy naprawić”. Ten zabieg ma na celu uświadomienie nam, że dopóki żyjemy, mamy szansę na zmianę stylu życia, poprawę jego jakości i długości.

Zachęcam do obejrzenia: Śpiewające organy

https://www.youtube.com/watch?v=juEAccZaoJ0

Test sprawdzający znajomość zasad pisowni - zobacz

Rozwój umiejętności matematycznych. cd

STADIUM OPERACJI KONKRETNYCH (7-11 LAT)

Okres między 8 a 12 r ż. to czas rozwoju myślenia logicznego (tzw. operacji). Choć dziecko nie jest już całkowicie zależne od percepcji i wiele napotkanych problemów może rozwiązywać w oparciu o rozumowanie, dotyczy to jednak tylko tych problemów, które są realne, obserwowalne i konkretne.

A co z charakterystycznymi dla poprzedniego stadium cechami myślenia? Zdaniem Piageta, w stadium tym znika egocentryzm intelektualny – dziecko zaczyna rozumieć, że rozumowanie u różnych osób może prowadzić do różnych wniosków. Zanika także centracja (możliwe staje się wykorzystywanie wszystkich dostępnych cech bodźca), a pojawia się funkcjonalne rozumienie przekształceń (zrozumiałe stają się związki pomiędzy poszczególnymi ich etapami). Wśród ważnych dla tego okresu osiągnięć możemy wymienić także pojawienie się odwracalności oraz stałości ciężaru i ilości ciał stałych.

Ponadto, dzieci w tym wieku zaczynają rozumieć też pojęcia: czasu, prędkości i przyczynowości. Za najważniejsze osiągnięcie tego stadium uważa się jednak pojawienie się tzw. operacji logicznych (jak sama nazwa wskazuje pozwalają one na wyciąganie logicznych wniosków na drodze rozumowania). Oprócz wspomnianej już odwracalności, są to również umiejętność szeregowania i klasyfikowania obiektów.

Na tym etapie możemy proponować zadani matematyczne obejmujące:

a) poznanie konwencji logicznej szkolnych zadań tekstowych. Układanie i rozwiązywanie zadań: przekształcanie sytuacji życiowych w zadania „ do rozwiązania”. Układanie zadań: historyjka, wielkości dane, związki pomiędzy nimi i pytanie końcowe. Rozwiązywanie zadań: analiza historyjki, ustalanie wielkości danych i zależności pomiędzy nimi i zapisywanie wyniku takich ustaleń (matematyzacja), obliczanie wyniku i odpowiedź na pytanie końcowe.

b) monograficzne opracowywanie liczb pierwszej i drugiej dziesiątki. Rozszerzanie zakresu liczbowego do 100 i 1000, sens układu pozycyjnego.

c) dodawanie o odejmowanie oraz mnożenie i dzielenie jako operacje odwrotne. Ćwiczenia sprawności rachunkowej: rozwiązywanie zadań na osi liczbowej, za pomocą „grafów”, sprzędzenie tabelek. Rozwiązywanie równań wg ustaleń zawartych w programie

d) własności działań (rozumienie i stosowanie): przemienność i łączność dodawania, dodawanie i odejmowanie 0, przemienność mnożenia względem dodawania, mnożenie przez 1 i przez 0, rozdzielność dzielenia względem dodawania, rozdzielność mnożenia i dzielenia względem odejmowania. Dzielenie przez 1, dzielenie liczby przez nią samą, niewykonalność dzielenia przez 0, kolejność działań - nawiasy.

e) elementy geometrii. Badanie własności figur geometrycznych (trójkąt, prostokąt, czworokąt, kwadrat, koło, odcinek, prosta, krzywa, krzywa łamana), mierzenie i kreślenie odcinków, odcinki prostopadłe, konstruowanie figur geometrycznych złożonych z kwadratów na geoplanie, a potem obliczanie obwodu i pola takich figur.

Pisownia wyrazów z „H”

„H” piszemy gdy w innych formach danego wyrazu lub wyrazach pokrewnych wymienia się na „g, ż,”.

wahać – wa_a

druh – dru_yna

„H” piszemy w wyrazach, które rozpoczynają się od cząstek: hipo-, hydro-, hiper-, higro-, hekto- np.:

hipoteza, hydroterapia, hipermarket, higroskopijny, hektolitry

„H” piszemy w tzw. wyrazach „hałaśliwych”, np.:

huk, hałas, harmider

„H” piszemy w części wyrazów na początku przed samogłoskami (patrz załącznik – lista nr 3)

„H” piszemy w części wyrazów w środku przed samogłoskami (patrz załącznik – lista nr 4)

UWAGA!: PISOWNIĘ WIELU WYRAZÓW Z „H” NALEŻY PO PROSTU ZAPAMIĘTAĆ,

Linki do ćwiczeń:

https://epodreczniki.pl/a/halas-z-blahego-powodu/D46AVpmFH

http://pisupisu.pl/3/ortografia/ch-i-h-wybierz-slowo  

Autor: Aurelia Omiecińska, Zdzisława Saduś, Ortografia dla uczniów szkoły podstawowej.

„Różnie bywa z ortografią –

Co napisać, jak i gdzie?

Jedni wiedzą i potrafią, za to inni jakoś nie.”

Ortografia przez zabawę               

 Pomysłów na gry ortograficzne z kartonikami ze słowami ciąg dalszy.

Większość gier pomyślanych jest tak, by mógł się w nie bawić dorosły z dzieckiem. Pamiętajmy bowiem, że dzieci najłatwiej i najchętniej uczą się poprzez zabawę. Do gier wykorzystujemy kartoniki ze słowami, które sami sobie przygotowujemy.                                             

• Brakujący kartonik

Rozłóżcie na stole kilka kartoników. Dziecko przygląda się im i zapamiętuje. Następnie zamyka oczy. W tym czasie dorosły zabiera jeden kartonik. Zadaniem dziecka jest odgadnąć, który kartonik zniknął.

• Historyjki

Dziecko losuje trzy kartoniki ze słówkami i wymyśla historyjkę, która będzie zawierała wylosowane słowa. W zależności od wieku dziecka liczbę losowanych słów można zwiększać.

• Piszę z pamięci

Dorosły pokazuje dziecku kartonik z pełnym słówkiem. Następnie zabiera kartonik i prosi o zapisanie słówka. W kolejnych etapach zwiększamy liczbę słówek, które dziecko ma zapamiętać i zapisać. 

• Ułóż w kolejności alfabetycznej

Dziecko losuje kilka kartoników ze słówkami. Następnie układa je w kolejności alfabetycznej.

POWODZENIA

Istotne ciekawostki dla młodych rodziców

Co powinno potrafić dziecko w wieku:

0-11 mc-y

1. Niemowle reaguje na głos swojej matki.
2. Zaczyna gaworzyć. Są to pierwsze ćwiczenia aparatu mowy.
3. Reaguje na swoje imię.

8-20 mc-y

1. Pojawia się silny impuls eksploratorski.
2. Dziecko rozumie proste zdania i polecenia
3. Powtarza słowa.

16-26 mc-y

1. Słucha z zainteresowaniem rymów.
2. Zaczyna łączyć słowa.
3. Bardzo szybko uczy się nowego słownictwa.

22-36 mc-y

1. Słucha z zainteresowaniem czytanej historii.
2. Rozwija rozumienie prostych konceptów (np. brudny – czysty)
3. Potrafi podtrzymywać konwersację.

30-50 mc-y

1. Rozumie do czego służą różne przedmioty (np. żelazko).
2. Rozumie pytania rozpoczynające się od (dlaczego?)
3. Rozumie przyimki takie jak: nad, przed, pod… i potrafi ustawiać przedmioty zgodnie z ich znaczeniem.

40-60 mc-y

1. Potrafi skoncentrować się przez dłuższy czas na wykonywanej aktywności.
2. Posiada podwójny kanał uwagi.
3. Wprowadza historie i narracje do swoich zabaw     

Nawiązanie do pracy z dziećmi z ewentualnym podejrzeniem dysleksji - dyskalkulii

STADIUM MYŚLENIA PRZEDOPERACYJNEGO (2-7 LAT)

Głównym osiągnięciem rozwojowym tego stadium jest z pewnością zdolność do tworzenia reprezentacji obiektów i zdarzeń.

Na jej podstawie możliwe staje się następnie wytworzenie kolejnych, charakterystycznych dla tego okresu umiejętności. Przykładami mogą być naśladownictwo odroczone (naśladowane przedmioty lub zdarzenia były wcześniej przez pewien czas nieobecne) czy też zabawa symboliczna (udawanie).

Dzięki zdolności do reprezentowania rzeczywistości, dziecko może przedstawiać swój świat wewnętrzny za pomocą rysunków, a także tworzyć obrazy umysłowe (wewnętrzne reprezentacje doświadczeń i przedmiotów).

Oczywiście, prawdopodobnie najbardziej “widowiskową” umiejętnością nabywaną w tym okresie dzięki zdolności do reprezentowania jest posługiwanie się mową. A co z myśleniem? Okres przedoperacyjny często nazywany jest prelogicznym, ponieważ aktywność percepcyjna wciąż jeszcze istotnie wpływa na myślenie dziecka.

Jest ono zatem egocentryczne (wszyscy myślą tak samo jak dziecko), jego myślenie cechuje centracja (koncentracja na jednym aspekcie zjawiska i pomijanie innych), nie ma ono jeszcze zdolności rozumienia przekształceń (widzi etap początkowy i końcowy zdarzeń, choć nie etapy pośrednie) ani odwracalności (“cofnięcia” swojego rozumowania do punktu wyjścia). Te ostatnie dziecko odkryje w przyszłości. W stadium przedoperacyjnym mały człowiek nadal poznaje też “nowe”, niezmienne właściwości przedmiotów: ich liczbę, masę, powierzchnię, a także ilość cieczy.

Co można zaproponować dziecku do lepszego rozwoju myślenia matematycznego na tym etapie

1.Wypracowanie płaszczyzny współpracy.

2.Kształtowanie nawyku uważnego słuchania i komunikowania informacji tak, aby druga osoba je zrozumiała.

3.Trening w skupianiu uwagi na własnych czynnościach i tych, które wykonuje druga osoba (uwolnienie od poddawania się przypadkowym bodźcom i wyciszanie tendencji do "bylejakości"). 

4.Wdrażanie do przeżywania radości ze wspólnej pracy i własnych dokonań.

5.Rozwijanie odporności emocjonalnej.

6.Uczenie dziecka sposobów sterowania swym zachowaniem tak, aby osiągnąć cel: rozwiązać zadanie, wykonać polecenie, doprowadzić do końca grę lub dłużej zająć się zabawą.

7.Orientacja w schemacie własnego ciała,.

8. Różnicowanie i określanie położenia przedmiotów w stosunku do siebie, do drugiej osoby i do obranych przedmiotów. Orientacja przestrzenna i umiejętność określenia strony prawej i lewej.

9.Orientowanie się w upływie czasu i próby określania zmian zachodzących w czasie. 10.Przewidywanie, co się stanie na podstawie analizy tego, co było. Próby osadzenia własnych czynności w czasie: teraz to, wcześniej tamto, a to później.

11.Konstruowanie, przekształcanie, odtwarzanie. Budowle przestrzenne: budowanie według własnej inwencji, przekształcanie jej na inną.

12Podnoszenie sprawności manualnej i współpracy ręki i oka. Malowanie według własnych pomysłów, kolorowanie obrazków, obrysowywanie konturów, szlaczki. Wycinanki: od dużych kształtów (fotomontaże) do coraz mniejszych i tworzenie z wyciętych figur ornamentów. Ulepianki z plasteliny.

Wspomaganie rozwoju intelektualnego. Gry, zabawy i rozwiązywanie zadań:

1.Klasyfikacje, różnicowanie i segregowanie na różne sposoby: łączenie par, łańcuchów złożonych z par, tworzenie kolekcji złożonych z przedmiotów, roślin, zwierząt, klasyfikacja na poziomie operacji konkretnych itp.;

2.Porządkowanie elementów w zbiorze i tworzenie konsekwentnych serii według coraz trudniejszych kryteriów. Analizowanie położenia tak uporządkowanych przedmiotów;

3.Badanie liczebności zbiorów. Liczenie przedmiotów i stopniowe uświadomienie tego, jakie prawidłowości muszą być uwzględniane przy liczeniu;

4.Próby wnioskowania o odwracalności zmian w układzie przedmiotów.

5.Wspomaganie rozwoju zdolności do wnioskowania o stałości, ilości nieciągłych. 6.Manipulacje, analiza zmian, powrót do stanu wyjściowego;

7.Próby wnioskowania o odwracalności przekształceń w zakresie masy, długości i objętości. 8.Doświadczenia w przekształcaniu, obserwacja skutków takich zmian i przywracanie pierwotnego wyglądu;

9.Rozumowanie przyczynowo – skutkowe w zabawach i grach logicznych. Konstruowanie gier – ściganek (gry – opowiadania);

Kształtowanie umiejętności matematycznych:

1.Liczenie przedmiotów i rozróżnianie poprawnego liczenia od błędnego.

2.Posługiwanie się liczbą porządkową (pierwszy, drugi, trzeci, drugi od końca, trzeci z lewej itd.). Ustalanie: ile jest przedmiotów w zbiorze?

3.Wyznaczanie wyniku dodawania i odejmowania przez doliczanie i odliczanie. Liczenie na palcach i w pamięci;

4.Badanie i porównywanie liczebności zbiorów.

5.Przeliczanie elementów i układanie par złożonych z elementów jednego zbioru i elementów z drugiego zbioru.

6.Ustalanie: gdzie jest więcej, a gdzie mniej? Lub gdzie tyle samo?

7.Przekształcanie sytuacji życiowych w zadania do rozwiązania.

8. Przybliżanie konwencji logicznej, w której utrzymane są zadania tekstowe.

9.Układanie zadań i rozwiązywanie ich poprzez symulowanie lub obliczanie w pamięci.

O tym, jak wzmacniać pożądane zachowania u dziecka

Mądry wychowawca jest niczym ogrodnik, a dziecko jest jego ogrodem. Nie masz wpływu na kolor kwiatów ani ich zapach, ale możesz wyrywać chwasty i nawozić glebę, aby kwiaty mogły piękniej zakwitnąć. Przy wychowywaniu dziecka odkryjesz, że musisz pracować w ogrodzie każdego dnia, inaczej szybko zarośnie.

Nagradzaj pożądane zachowania dziecka przez pochwały.

Przyłapywanie go na dobrych uczynkach jest jednym z najlepszych sposobów na kształtowanie pożądanego zachowania. Zachęta działa jak rodzaj szczepionki, która stymuluje dziecko do właściwych zachowań. Dzieci, aby uzyskać wewnętrzny spokój (do którego wszyscy przecież dążymy i którego pragniemy), chcą wiedzieć jaki jest normalny sposób zachowania w określonej sytuacji. Jeżeli ważne osoby (rodzice, opiekunowie), które dziecko chce najbardziej zadowolić, są wyczulone na jego postępowanie i zachęcają do pożądanego zachowania ( a także zniechęcają do niepożądanego), wtedy będą w stanie utrzymać dziecko na ścieżce właściwego zachowania. Kiedy już przyzwyczai się do uczucia zadowolenia, wynikającego z zachęcających reakcji i pochwał, będzie miało większą motywację, żeby słuchać rodziców.

Przykładowe reakcje:

Zachęta bez używania słów.

Często możesz udzielić dziecku zachęty bez słów. Dzieci są bardo spostrzegawcze i łatwo odczytują Twój język ciała, ponieważ spędziliście całe lata na poznawaniu się nawzajem. Uśmiech aprobaty, podniesione kciuki, puszczenie oka mogą być świetną zachętą dla dobrego zachowania dziecka. Ono widzi, że zostało przez Ciebie zauważone i podoba mu się, że jesteś zadowolona/y. Z drugiej strony dziecko też zauważy zaciśnięte pięści i szczęki, skrzywione usta i przewracanie oczami.

Udzielaj odpowiednich pochwał.

Nie musisz wypełniać całego dnia wyrazami uznania. Dzieci świetnie wyczuwają brak szczerości. Twoje szczere pochwały stracą na wadze w takich okolicznościach. Unikaj nadmiernych pochwał, jeśli dziecko wcale na nie nie zasłużyło. Często zwrócenie uwagi na to, co dziecko robi, będzie dla niego większą nagrodą niż wymyślne, ale fałszywe pochwały. Możesz zwiększać dozę pochwał podczas okresów, gdy dziecko ma obniżoną pewność siebie albo kiedy jest w wyjątkowo złym humorze.

Przypominaj.

Pracowite umysły dzieci są zajęte własnymi planami i często ignorują Twoje polecenia. Są tak skoncentrowane na własnym zajęciu, że nie pamiętają o czymś, co im wcześniej powiedziałeś choćby tysiąc razy. Przypomnienie jest pozytywnym sposobem na odświeżenie pamięci dziecka i inicjuje zmianę nastawienia. Sygnały wzrokowe i słowne są skrótową metodą na ujęcie oczekiwań wobec zachowania, które wcześniej zaszczepiłaś w umyśle dziecka. Pomocne okazać się mogą zabawa w „przewijanie” i „odgrywanie” . Przewijanie polega na powróceniu do punktu wyjścia, gdy dziecko marudzi, odmawia (po odmowie dziecka mówimy do niego np. „ok., jeszcze raz, przewijamy- Kasiu, czy możesz posprzątać zabawki z podłogi w salonie?” Dajemy w ten sposób dziecku szansę, aby skorygowało swoją reakcję na nasze polecenia. Odgrywanie natomiast polega na wspólnym odegraniu prawidłowego zachowania wtedy, gdy dziecko zachowało się w sposób niepożądany. Np. gdy dziecko wybiegnie nagle na ulicę, po uprzednim omówieniu sytuacji odgrywamy ją ponownie, tym razem zachowując zasady bezpieczeństwa – podbiegamy do krawężnika, rozglądamy się i mówimy „nie ma samochodów, mogę przejść”. Metody te wymagają dużej cierpliwości z Twojej strony, bo aby przyniosły pożądany rezultat należy je wielokrotnie powtarzać.

Powodzenia !

Bajka o koronawirusie - pobierz , zobacz na Youtube

„Różnie bywa z ortografią –
Co napisać, jak i gdzie?
Jedni wiedzą i potrafią, za to inni jakoś nie.”

Dyktando w 10 punktach

1. Umów się z dzieckiem, że codziennie będziecie robić dyktando obejmujące 3 zdania. Wymyślcie wspólnie nagrodę po każdym tygodniu pracy.
2. Zaznacz w książce dziecka 3 zdania i przeczytaj na głos pierwsze zdanie.
3. Dziecko powtarza zdanie i omawia pisownię każdego wyrazu (podaje zasady pisowni).
4. Dziecko zapisuje zdanie (podobnie postępuje z następnymi zdaniami).
5. Dziecko samodzielnie sprawdza cały napisany tekst.
6. Dorosły sprawdza tekst. Jeżeli znajdzie błędy, podaje ich liczbę.
7. Dziecko ponownie sprawdza tekst z pomocą słownika ortograficznego.
8. Dorosły sprawdza poprawiony tekst. Jeżeli nadal są błędy, wskazuje tekst, z którego dyktował zdania.
9. Dziecko porównuje napisany tekst ze wzorem i ostatecznie poprawia błędy.
10. Dziecko opracowuje błędnie napisane wyrazy (np. podaje zasady pisowni, wyrazy pokrewne, odmienia wyraz przez przypadki itp.).

POWODZENIA

Złote porady w trakcie pracy w domu i w szkole.

Cierpliwość  zasada:,, Wygrywa ten kto zdenerwuje się drugi’’

Pozytywne nastawienie do ,,dys” to też ludzie.

„Metoda jest ważna, ale dobry terapeuta ważniejszy!’’( wykorzystajmy własny potencjał, uzdolnienia. Każdy jakieś ma!)

Pracujmy nad motywacją dziecka. (każde ma mocne strony, ,,swoje ulubienia’’).

Stawiajmy uczniowi cele osiągalne, praktyczne! Zadajmy sobie pytania!

• Czytanie- co ważniejsze technika czy rozumienie tekstu?
• Umiejętność logicznego rozwiązywania zadań czy drobne pomyłki wzrokowe?
• Nie wyrywajmy dyslektyka do odpowiedzi nagle. Często zawiesza się
• Wyznaczmy konkretną ilość zadań do zrobienia (szybka męczliwość).
• Ograniczajmy długość polecenia lub dzielmy go na zrozumiałe etapy. (Szczególnie dzieci młodsze)

Zaciekawiajmy nauką.

Propozycje do pracy na zajęciach dodatkowych:

Poszerzamy diagnozę funkcji słuchowych

Poszerzamy diagnozę funkcji wzrokowych

Ćwiczenia sztandarowe.

• Równowaga
• Naprzemienność
• Koordynacja wzrokowo-ruchowa
• Celowanie
• Koncentracja-utrzymanie uwagi na obiekcie statycznym ruchomym
• Ćwiczenia sprawności dłoni
• Ćwiczenia oburęczne
• Wyodrębnianie figury z tła
• Słowotwórcze
• Labirynty
• Krzyżówki
• Palindromy
• Ćwiczenia na dykcję
• Oddech

Bibliografia:

https://www.google.com/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd

https://www.google.com/imgres?imgurHTwJDQM4ZBAzKEgwSHoECAEQUw

Trudności w codzienności

• Wypowiadanie się i artykulacja złożonych wyrazów
• Wypełnianie formularzy
• Zapamiętanie układów tanecznych
• Zapamiętanie nazw i danych
• Mylenie numerów autobusów
• Błędne wprowadzanie cyfr przy wybieraniu numeru telefonu.
• Planowanie i zarządzanie czasem
• Odróżnianie strony lewej od prawej
• Trudność z orientowaniem się w terenie i odczytywaniem  z mapy.

Dyslektyk – dyslektykowi nierówny.
Mogą występować oddzielnie lub współwystępować.

• dysleksja
• dysortografia
• dysgrafia
• dyskalkulia( niski poziom pamięci operacyjnej, funkcji wzrokowo- przestrzennych, funkcji wykonawczych, zdolności językowych, pamięci roboczej)
• głęboka dysleksja (uczeń może być zwolniony z drugiego języka)

Diagnozowany musi spełniać określone kryteria.

• Zawsze norma intelektualna.
• Dysharmonia( analiza profilu dyslektyka)
• Różne wskaźniki funkcji poznawczych.

Znani dyslektycy.

Czy ich znasz?

Może twoje dziecko, twój uczeń ma szansę stać się kimś podobnym lub lepszym. Spróbuj mu w tym pomóc.

Dodaj mu skrzydeł ! JJJ

▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼

„Różnie bywa z ortografią –

Co napisać, jak i gdzie?

Jedni wiedzą i potrafią, za to inni jakoś nie.”

Jak utrwalać prawidłową pisownię wyrazów z „u”

• Wierszyki ortograficzne – spróbuj nauczyć się na pamięć

Zapamiętaj, zawsze tu

Pisz otwarte, zwykłe „u”

W słowach: skuwka i zasuwka,

Gdyż wyjątkiem są te słówka;

W cząstkach: - unka, - un  i  -unek:

opiekunka, zdun, pakunek.

Pisz je także w cząstce: -ulec,

Więc: budulec i hamulec,

W ulu, dwu, gdzie „u” litera

Wyraz kończy lub otwiera.

Wreszcie – niech nikt nie kreskuje

W czasowniku cząstki – uje.

U otwarte pisz od razu, gdy początkiem jest wyrazu.

Tak jak zwykle to się zdarza,

Znów wyjątek się powtarza:

tu i ówdzie ów wyjątek

chce o z kreską na początek,

po raz ósmy mówiąc we śnie,

co też działo się ówcześnie.

• Zgaduj - zgadula

Do gry potrzebne są kartoniki z wyrazami zawierającymi „u”(świetnie sobie poradzimy z ich przygotowaniem).

Jedna osoba z grających losuje kartonik, ale go nie pokazuje. Pozostali uczestnicy (rodzice, rodzeństwo) zadają pytania, by zebrać informacje i odgadnąć wyraz znajdujący się na kartoniku. Można pytać o wygląd, przeznaczenie, wielkość, kolor itp. Osoba trzymająca w ręku kartonik-zagadkę odpowiada tylko TAK lub NIE.

• Napisz  trudne słowa w swoim ulubionym kolorze.

POWODZENIA!

Zachęcamy do przećwiczenia zasad ortograficznych przy pomocy ćwiczeń, znajdujących się poniżej, a także obejrzenia materiałów filmowych zawartych w linku:

https://epodreczniki.pl/a/porzadki-na-warzywnych-grzadkach/D17SF6xjI

Ponadto wszystkich rodziców gorąco zapraszamy do konsultacji mailowych z naszymi specjalistami. Konsultacje mogą dotyczyć m.in. pomocy w wyborze szkoły, ortografii, konkretnych ćwiczeń, a także wsparcia w podejrzeniu trudności typu dyslektycznego.

Klasy od IV i uczniowie starsi.

,,Po mimo leczenia pacjent nie zdrowieje!?’’

Nadal niski przyrost kompetencji, kłopoty z nauką szkolną po mimo dużego nakładu pracy.
Dysleksję można diagnozować(rozpoznać) od kl. IV
Diagnozę stawia się raz w życiu.

Zostały wykluczone czynniki:

Medyczne (neurologiczne, okulistyczne, ortooptyczne, laryngologiczne)

• Zaniedbanie środowiskowe
• Niski potencjał intelektualny

Utrzymują się nadal:

• zaburzenia w wykonywaniu sekwencji ruchów, lub ruchów równoczesnych(dyspraksja)
• przekręcanie złożonych wyrazów podczas ich wymawiania i pisania.
• trudności z zastosowaniem wyrażeń przyimkowych, opisujących stosunki przestrzenne
• rudności z rysowaniem( nad-pod, za-przed, wewnątrz-na zewnątrz)
• trudności z różnicowaniem głosek z-s, b-p itp. (dźwięcznych –bezdźwięcznych)
• trudnosci z wyróżnianiem elementów z całości( wyróżnianie figury z tła) matematyka- geometria.
• znacznie wolniejsze tempo pracy w porównaniu z grupa wiekową

Język polski:

• Wolne tempo czytania.
• Prymitywna technika czytania.( czytanie to bardzo skomplikowany proces)
• Niedokładne rozumienie tekstów
• Czytanie z wieloma błędami( efekt szybkiego czytania)
• Domyślanie się treści na podstawie kontekstu.
• Niechęć do czytania.

Nauczycieli innych przedmiotów powinni zwracać uwagę na takie trudności:

• Nieprawidłowa orientacja na mapie
• Odczytywanie liczb od lewej do prawej strony.
• Mylenie znaków oznaczających relacje matematyczne
• Trudności z czytaniem i zapamiętywaniem nut
• Trudności z zapisywaniem reakcji chemicznych
• Trudności z zapamiętywaniem nazwisk i dat
• Trudności z nauką języków obcych
• Problemy z zapamiętywaniem nazw, różnych terminologii, nowych pojęć, faktów.
• Obniżona estetyka prac plastycznych
• Trudności w wykonywaniu ćwiczeń równoważnych
• Niski poziom posługiwania się piłkami itp..

Pisownia wyrazów z „ch”

„Ch” piszemy gdy w innych formach danego wyrazu lub wyrazach pokrewnych wymienia się na „sz”.

sucho – su__a

ucho – u__y

dach – da__ek

„Ch” piszemy przed spółgłoskami: c, l, ł, m, n, r, rz, t, w.

Na przykład: chcę, chleb, chłopak, chmura, pachnie, chrust, chrzest, chwast

„Ch” piszemy zawsze na końcu wyrazu.

Na przykład: maluch, dwóch, okruch

UWAGA: Wyjątkiem jest słowo druh

„Ch” piszemy po spółgłosce „s”.

Na przykład: schody, schodzić, schłodzić

Jak zwykle wiele wyrazów trzeba po prostu zapamiętać, gdyż nie wszystkie można wyjaśnić przy zastosowaniu zasad.

Poniżej link do przećwiczenia:

http://pisupisu.pl/3/ortografia/ch-i-h-wybierz-slowo                               cdn…

Pisownia wyrazów z „ż”

„Ż”  piszemy, gdy w innych formach danego wyrazu lub wyrazach pokrewnych wymienia się na: g, s, z, ż (zi), dz, h.

Przećwiczmy:

skarży – skar_a

wyżej – wy_oki

wiąże – wią_ać

obrażać – obra_ić

drużyna – dru_

„Ż” piszemy po spółgłoskach: l, ł, m, n, r.         

Na przykład: lżej, małża, mżawka, oranżada, rżysko

Podobnie jak w przypadku spółgłosek, po których piszemy „rz” warto zastosować MNEMOTECHNIKĘ, polegającą na utworzeniu wierszyka /  rymowanki, w której wyrazy będą zaczynały się od tych spółgłosek. Spróbujcie ułożyć własną!

„Ż” wystepuje również przed spółgłoskami: b, ł, m, n, r, w.

Na przykład: żbik, żłobek, żmija, żniwa, żrący, żwir

Pamiętajmy, że pisowni części wyrazów nie da się wyjaśnić i trzeba je po prostu zapamiętać. Dzieje się to zwłaszcza podczas czytania, do czego gorąco zachęcamy.

Poniżej link do zabawy, pozwalającej przećwiczyć pisownię „rz” i „ż”

http://pisupisu.pl/3/ortografia/rz-i-z-wybierz-nauka

MIŁEJ ZABAWY cdn…

„Różnie bywa z ortografią –

Co napisać, jak i gdzie?

Jedni wiedzą i potrafią, za to inni jakoś nie.”

Zagadki ortograficzne (ó, rz)

Spróbujmy utrwalać pisownię wyrazów poprzez zagadki.

Co to takiego ?

Spróbujcie sami układać zagadki.

Miłej zabawy

Powodzenia!

Dysleksja to nie choroba !

• Teoria psychogenna-zaburzenia rozwoju emocjonalnego
• Teoria neurogenna- zmiany anatomiczne CUN
• Teoria genetyczna- za dysleksję są odpowiedzialne tzw. geny słabsze
• Badania anatomiczne wykazały zmiany na poziomie mikroskopowym i makroskopowym( badano osoby zmarłe)
• Teorie neurofunkcjonalne- badania wykazały różnice w   budowie mózgu w okolicy  Broca, zakłócenia we współpracy między neuronalną drogą brzuszną i grzbietową, zmieniony obraz tzw .drogi wielkokomórkowej
• Jak wynika z badań dysleksja dotyka wszystkie nacje. Dyslektycy to ok..20% populacji . W niektórych krajach przeważają panowie.
• Według MEN 12%

Na co warto zwrócić uwagę- okres przedszkolny

• Zwiastuny rozwojowe-opóźnienia lub odchylenia rozwojowe- najczęściej dotyczące mowy lub języka
• Tworzenie nowych słów jakby ,,wprost’’ -gospodarz- gospodarzowa
• Wolniejsze tempo przetwarzania słuchowego ( synteza sylabowa)
• Słabsza sprawność fizyczna, koordynacja ruchowa (brak zborności ruchów),

mogą współwystępować:

• Zaburzenia uwagi, nadpobudliwość psycho- ruchowa
• Zaburzenia emocjonalne lub zachowania
• Percepcja słuchowa:

Wolniejsze tempo pracy,

Niższy w stosunku do grupy wiekowej poziom przetwarzania słuchowego( percepcji słuchowej)

Słabsza pamięć słuchowa bezpośrednia( pamięć wyrazów, zdań, cyfr )i trwała( trudność z zapamiętaniem tekstów, treści czytanej książki)

Trudność z aktualizacją wyrazów

Klasy I-III

Objawy mogące wzbudzać podejrzenie trudności typu: dyslektycznego- percepcja wzrokowa,

• WZROKOWA ŚLEPOTA SŁOWNA
• Mylenie liter o podobnym obrazie graficznym
• Opuszczanie detali graficznych
• Przestawianie szyku liter, wyrazów, opuszczanie fragmentu, tekstu podczas czytania
• Słaby przyrost kompetencji w zakresie czytania
• Wolniejsze tempo pracy w stosunku do grupy rówieśniczej
• Ogólna niechęć do czytania
• Niechęć do czytania techniką sylabową
• Słaba podzielność uwagi a może uczeń mocno skupiony??? J

Inne:

• Trudność z aktualizacją wyrazów
• Błędy słuchowe w tekstach pisanych.
• APOŁY- brak separacji , właściwe a po Ł

Ortografia

„Różnie bywa z ortografią –

Co napisać, jak i gdzie?

Jedni wiedzą i potrafią, za to inni jakoś nie.”

Jak utrwalać prawidłową pisownią wyrazów z „ó”

Wierszyki ortograficzne

„Miał Krzysiu zmartwienie, kiedy „ó” ma pisać. Wtedy pani rzekła do małego Krzysia.

Literki polskie w zwyczaju mają, że się na inne wciąż odmieniają.

„Ó” bardzo lubi literę „e” i czasem na nią wymienia się.

Pióro – bo pierze,

Siódmy – bo siedem,

Szósty – bo sześć,

A niósł – bo nieść.

Lecz zapamiętać musisz i to, że „ó” wymienia się też na „o”.

Wózek – bo wozy, kózka – bo koza.

Lecz to nie wszystko mój drogi Krzysiu. Jest bowiem również zasada ta, że „ó” wymienia się też na „a”.

Oto przykłady, podaję je, w nich „ó” na „a” wymienia się:

skrócić bo skracać, wrócić – bo wracać.

Są też wyrazy w polskim języku, a trzeba przyznać, jest ich bez liku, w których „ó” nie chce wymieniać się na głoski takie jak: o, a, e.

Mimo to musisz napisać „ó” w wyrazach, które przedstawię tu: królik, królestwo, wróbel i skórka, który, różnica, róża i córka.

W końcu za głowę Krzyś się chwyta. Czy jest coś więcej? – pani się pyta. A pani rzecze: zasada inna też mówi tu, że „ó” ma również stać i przed „w””

Chłopców, mundurków, lasów lub sznurków, Kraków, Ciechanów lub miasto Chrzanów.

Wyjątki tutaj jednak istnieją, chociaż nie wszyscy to rozumieją. Przykłady podam Ci tu od razu, jest bowiem trochę takich wyrazów.

Czuwaj, uwaga, obuwie skuwka. Jest państwo Kuwejt jest i zasuwka.

Już po zmartwieniu, Krzyś się raduje, „ó” tam gdzie trzeba już zapisuje.”

Memo wyrazowe – możemy sami stworzyć

Do gry potrzebne są kartoniki z wyrazami zawierającymi „ó”(po dwa z każdym wyrazem). Kartoniki kładziemy napisami do dołu. Mieszamy je, rozsuwamy szeroko na stole i rozpoczynamy grę. Każdy z graczy losuje po dwa kartoniki. Jeśli wylosuje dwa takie same wyrazy, zatrzymuje „parę” dla siebie i kontynuuje grę. Jeśli nie ma „pary”, to kładzie kartoniki w tych samych miejscach, skąd je wziął, napisami na dół. Grę rozpoczyna następny gracz. Wygrywa ten kto zbierze więcej „par”.

Kalambury

Do gry potrzebne są kartoniki z wyrazami zawierającymi „ó”. Kładziemy je na stole. Uczestnicy zabawy po kolei losują po jednym kartoniku, a następnie ilustrują wyraz gestem, ruchem ciała, mimiką pozostałym graczom, którzy próbują odgadnąć ten wyraz. Za każde odgadnięcie przyznajemy 1 punkt. Dodatkowy punkt można zdobyć za poprawna odpowiedz dotyczącą pisowni danego wyrazu lub bezbłędne napisanie tego wyrazu. 

Ortograficzna kostka

Do gry potrzebna jest kostka. Pierwsza osoba rzuca kostką i ma za zadanie podać tyle wyrazów (np. z ó niewymiennym), ile oczek wypadło na kostce. Jeśli wykona zadanie poprawnie zdobywa 1 punkt. Jeśli się pomyli kostką rzuca druga osoba.

Życzymy miłej i owocnej zabawy

Powodzenia

Ortografia cz. 2

Jak utrwalać prawidłową pisownię wyrazów z „rz”

Spółgłoski, po których piszemy „rz”, tj: p, b, t, d, k, g, w, j, ch, możemy opanować dzięki zastosowaniu prostej MNEMOTECHNIKI, polegającej na utworzeniu wierszyka - krótkiej rymowanki, w której wyrazy będą rozpoczynały się od tychże właśnie liter.

Przykład:

Prosiła babka Tadka, daj kawałek gnatka, wrzuć jeszcze chrzan.

Warto spróbować wymyślić własny wierszyk

Ćwiczeniem utrwalającym może być utworzenie listy wyrazów, w których „rz” po tych spółgłoskach występuje, np.: przed, brzuch, trzmiel, drzewo, krzesło, grzejnik, wrzos, spojrzeć, chrzest.

„rz” wymienne na „r”

„Rz” piszemy wówczas, gdy w innych formach danego wyrazu lub wyrazach pokrewnych wymienia się na „r”.

rowerzysta        górzysty             na murze           lekarz

rower                  góra                          mur               lekarka

Do utrwalenia pisowni wyrazów z „rz” możemy wykorzystać zabawy opisane przy okazji „ó” tj.: kalambury i kostkę.

MEMO WYRAZOWE możemy zmodyfikować w ten sposób, że do każdego wyrazu z „rz”, parą zamiast napisanego słowa, będzie obrazek. Oczywiście grę również wykonujemy własnoręcznie, wycinając, klejąc, rysując i kolorując, ćwicząc przy tym grafomotorykę