Doradztwo zawodowe

Jak już wcześniej wspominaliśmy na tej stronie, do poznawania własnych preferencji zawodowych, a także zainteresowań oraz predyspozycji, służą m.in. kwestionariusze, takie jak ten, który załączamy poniżej. Każdy z Was, kto chciałby przyjrzeć się sobie stosując tego typu narzędzie, może samodzielnie wypełnić poniższy kwestionariusz.

Proszę wcześniej dokładnie zapoznać się z instrukcją.

Trudnością może być dla Was interpretacja wyników, dlatego każdego zachęcam do odesłania zdjęcia wypełnionego testu na adres: doradztwo@edukacjanaodleglosc.ct8.pl

CZEKAM NA WASZE ZAPYTANIA. NA KAŻDĄ INDYWIDUALNĄ PROŚBĘ ODPOWIEM RÓWNIEŻ TELEFONICZNIE, PO ÓWCZESNYM USTALENIU.

Źródło: http://static.scholaris.pl/49/20131121_528dda59834e3/Kwestionariusz_MLOKOZZ.pdf

Doradztwo zawodowe kolejna część:

Dokonując wyboru szkoły, każdorazowo należy dokładnie zapoznać się z oferowanymi kierunkami oraz warunkami przyjęcia, wyszczególnionymi na stronach internetowych poszczególnych placówek.

Szukamy zakładki -  REKRUTACJA / OFERTA EDUKACYJNA NA ROK SZKOLNY 2019/2020

Zwracamy szczególną uwagę na przedmioty rozszerzone !

PONIŻEJ PRZYKŁADOWE SZKOŁY PUBLICZNE ZNAJDUJĄCE SIĘ NA TERENIE MIASTA SIEDLCE:

Spis wszystkich szkół znajdziemy pod tym adresem:

http://www.spisszkol.eu/typ/?wojewodztwo=mazowieckie&powiat=siedlce

Jak pomagać uczniom w planowaniu przyszłej aktywności zawodowej oraz wyborze ścieżki edukacyjnej.

„Poradnictwo zawodowe definiowane jest w literaturze najczęściej jako system długofalowych i wieloetapowych działań wychowawczych towarzyszących jednostce w trakcie jej rozwoju zawodowego. Obejmuje ono całokształt zadań związanych z udzielaniem uczniom i dorosłym pomocy w planowaniu, tworzeniu i rozwoju kariery zawodowej, przynoszących satysfakcję i sukces zawodowy. Doradztwo zawodowe, często utożsamiane z poradnictwem, bądź traktowane jako termin zamienny, definiowane jest jako pomoc polegająca na udzielaniu indywidualnej porady zawodowej na kolejnych etapach dokonywania wyboru typu szkoły, kierunku kształcenia, zatrudnienia, przekwalifikowania się, ponownego zatrudnienia w przypadku utraty pracy.”[1]

Decyzje uczniów dotyczące własnej przyszłości powinny być oparte przede wszystkim o znajomość samego siebie - swoich możliwości intelektualnych, zainteresowań i zdolności, cech charakteru oraz stanu zdrowia, składających się na szeroko pojęte predyspozycje zawodowe. Ponieważ pogląd na temat samego siebie jest zawsze subiektywny, wymaga weryfikacji. Nie zapominajmy tutaj, iż istotną rolę w tym zakresie powinno odegrać najbliższe otoczenie tj. m.in. rodzice i szkoła a w optymalnych warunkach przede wszystkim doradca zawodowy.

            Ważnym elementem w podejmowaniu decyzji zawodowych jest też poznanie zawodów i uwzględnienie uwarunkowań rynku pracy, a jest on niezwykle dynamiczny.

            Ponadto musimy poznać ścieżki edukacyjne, dzięki którym możemy nabyć uprawnienia do wykonywania konkretnego zawodu, tj. szkoły, kursy, szkolenia, praktyki itd.

IDEĘ TĘ PRZEDSTAWIA PONIŻSZY SCHEMAT

Diagnoza predyspozycji zawodowych

Doradca zawodowy przeprowadza w tym celu diagnozę predyspozycji zawodowych, podczas której, dzięki wiedzy z dziedziny pedagogiki, wyczerpującej rozmowie, stawianym pytaniom i bacznemu wysłuchiwaniu odpowiedzi, jak również odpowiednim narzędziom w formie różnego rodzaju testów i kwestionariuszy, ma poznać mocne i słabe strony ucznia, jego zainteresowania i spróbować wyobrazić go sobie w przyszłości w konkretnym zawodzie lub grupie zawodów, a następnie pomóc określić wybór właściwej ścieżki edukacyjnej. Niezwykle ważne jest zawsze bardzo indywidualne podejście do diagnozowanego ucznia, umiejętność stawiania pytań i wnioskowania z odpowiedzi spraw najistotniejszych oraz prawidłowy dobór narzędzi, mogących inspirować młodych ludzi w poszukiwaniach swoich talentów i przyjęcia pewnego kierunku w życiu. Trzeba zdawać sobie jednak sprawę, iż kierunek ten może się wielokrotnie zmieniać, gdy życie i rozwój człowieka nie są linearne.

Własne obserwacje uczniów uświadomiły mi, że niezwykle istotną sprawą jest też to, aby uczeń jak najwcześniej określił swój cel w życiu. Na początku może on być mniej lub bardziej ogólny np. „chciałbym w przyszłości pracować w branży turystycznej, służbach mundurowych, pracować z ludźmi czy ze zwierzętami itp. Motywuje go to bowiem również ogólnie do zdobywania wiedzy i poszerzania swoich kompetencji. Kolejnym krokiem jest uświadomienie najbliższego otoczenia ucznia, by wspierało go w konsekwentnym dążeniu do tego celu. Uczeń powinien czuć, że każdy kolejny etap edukacyjny, jest w rzeczywistości następnym „schodkiem” prowadzącym do określonego przez niego celu czy marzenia. Motywujące jest z pewnością wskazywanie mocnych stron ucznia tak, aby w pewien sposób „przyćmiły” one te słabsze, co pozytywnie wpłynie na jego poczucie własnej wartości. Poczucie własnej wartości natomiast może okazać się kluczowe w konsekwencji dążenia do realizacji swych marzeń.

Podczas diagnozy i procesu wspomagania ucznia w podejmowaniu życiowych decyzji, a także w uświadamianiu mu, jak powinien, również w dorosłym życiu, podchodzić do tematu kariery zawodowej, warto wskazać mu fundamentalne zasady opisane przez Richarda Bollesa w bestsellerze pt. „Jakiego koloru jest twój spadochron”.

Idea „Spadochron” Richarda Bollesa i jej wykorzystanie w diagnozie.

W swoim stale aktualizowanym „poradniku” Richard Bolles główny nacisk stawia właśnie na poznawanie samego siebie. Przedkłada je wręcz wyraźnie ponad poznawanie rynku pracy pisząc „Większość poszukujących, którym nie udało się znaleźć wymarzonej pracy, poniosła klęskę nie dlatego, że za mało wiedzieli o rynku pracy, ale dlatego, że za mało wiedzieli o sobie”[2]. Czerpiąc z badań i doświadczeń Barbary B. Brown podaje trzy podstawowe punkty dotyczące tego, jak należy zbierać informacje na swój temat, by móc lepiej decydować o swoim życiu.

Pierwszym z nich jest: Wszystko, co wiesz o sobie, przelewaj na papier. Notuj każdą rzecz, która przychodzi ci na myśl w związku z własną osobą.

Następnie nadawaj temu co piszesz jakąś formę graficzną. Układ strony, rysunki, schematy pomogą ci osiągnąć wiedzę o sobie samym, czyniąc tę kartę papieru czymś ciekawym, czymś więcej niż bezładna mieszanina słów w przestrzeni.

Po trzecie, kiedy skończy się zbieranie informacji, należy je uszeregować, nadać im kolejność od najważniejszej dla siebie do najmniej ważnej.

Na bazie tego Bolles opracował tzw. Metodę „Kwiat” wymieniając i rozpisując kluczowe elementy na podstawie schematu kwiatu na którego „płatkach” w formie naszkicowanych kół odpowiadamy sobie na siedem kluczowych pytań, które następnie szczegółowo analizujemy i systematyzujemy. Te pytania to:

< >Jakim wartościom chciałbyś oddać swe życie?Jaką, już posiadaną  wiedzę ogólną i specjalistyczną chciałbyś stosować w swoim życiu? Które z twoich uniwersalnych umiejętności dają ci najwięcej zadowolenia?Z jakimi ludźmi lubisz pracować, jakich obsługiwać?W jakich warunkach najlepiej ci się pracuje?Na jakim poziomie hierarchii stanowisk chciałbyś pracować i jakie wynagrodzenie byłoby dla ciebie zadowalające.Gdzie najchętniej zamieszkałbyś, gdybyś miał taki wybór?https://doradztwo.ore.edu.pl/

Bibliografia:

< >Richard N. Bolles, „Jakiego koloru jest twój spadochron?”, Wydawnictwo Studio EMKA, Warszawa 2011,2013Anna Jaskulska, „Pomaganie z pasją”, Wydawnictwo Krajowy Ośrodek Wspierania Edukacji Zawodowej i Ustawicznej, Warszawa 2015Zdzisława Barankiewicz, „Doradztwo zawodowe w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej”, Wydawnictwo RaabeH. Bednarczyk, J. Figurski, Mirosław Żurka, „Pedagogika Pracy, Doradztwo Zawodowe” Wyższa Szkoła Pedagogiczna ZNP, Instytut Technologii Eksploatacji,  Radom  od 1987B. Bielak, „Jak pomóc uczniom w wyborze zawodu”, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne S.A., Warszawa 2009B. Bielak, „Jaki wybrać zawód?”,  Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne S.A., Warszawa 2008I. Kania, „Jak towarzyszyć uczniom w rozwoju społeczno-zawodowym?”, Delfin S.A. , Warszawa 2010